"çok kalitesiz bir hayatı çok pahalı yaşıyoruz, neden?"
twitter'da bir doktor yazmış bu sekiz kelimeyi. hayat kaygısından gündelik hiçbir şeye birkaç dakikadan fazla odaklanamadığımı fark edip mutsuzluğumu katlıyorum. hava o kadar sıcak ve ben o kadar mutsuzum ki bari birinden biri olmasaydı diyorum. sadece sıcak olduğu zamanlar nemden uyuyamadığımda sabahın 5.30'unda balkona çıkıp yaşar kemal filan okuyup sarı sıcak temalı instagram story'leri atabiliyorum. ama mutsuzken, hava da sıcaksa, en yakın sahil de 40 kilometre filan uzaktaysa hayata nasıl tutunabileceğimi asla bulamıyorum.
yine muazzam kayboldum, pek çok şey ters gitmeye devam ediyor, bazı konularda elimden hiçbir şey gelmiyor ve iki yılı aşkın süredir mutsuzluğumun kökenine inip birtakım radikal kararlar almak yerine uzun yürüyüşler yapıp dizi izliyorum. kısa süreli mutluluk kaynağı bu gibi eylemler uzun vadede bana herhangi yapıcı bir çözüm vaat etmediği için zaman kaybından başka bir şey haline gelemiyor. hava çok sıcak, bomboş hangover bir gün geçirdim, üstüne regl oldum, 16 yaşında olsam üstesinden gelebileceğim pek çok sorun 30'uma çok az bir zaman kaldığı için gerçek ve ötelenemez sorunlara evrildi. ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
kuvvetle muhtemel olarak terapi zamanım geldi ama comfort zone'dan çıkıp terapiye gitmek canım kendimin kısa vadeli plan ve programında şu an için mevcut değil. onun yerine kuzenlerimle canlı müziğe gidip sarhoş olup ciddi dertlerimle ilgili ofansif şakalar yapıyor ve bağırarak şarkı söylüyorum. bir gün bir mekan tuvaletinde hıçkırarak ağlamaya başlayacağım güne kadar bazı meseleleri yok saymaya devam edeceğim çünkü aksi büyük bir devrim olurdu ve bu topraklarda birkaç on yıldır devrim yapılmıyor.
bir küçük tavsiye: kaliteli romantik komediler depresyona iyi geliyor.
halledemiyorum gibi ama nedendir bilinmez sürekli bir şeylerin düzeleceği ya da iyiye gideceği konusunda anlamsız bir umut besliyorum içimde. meredith grey bir bölümde şunları söylemişti: "I mean, maybe this is what grief looks like when you've lived a whole, healthy life. you know, before anything terrible happens."
belki mutlu bir çocukluk geçirebilmiş olmanın bazı getirileri vardır ve belki dönem dönem anlamsız şekilde umutlu olabilmek de bunlardan biridir. hayatım asla düzelmiyor çünkü asla üzerine yeterince kafa yorup gerekli riskleri almıyorum ama hep mucizevi bir şekilde şeylerin iyiye gideceğini düşünüyorum. gitmiyor. ama olsun.
yeniden görüşeceğiz, sevgiler,
nazlı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder